Allogeneic Transplantation In Chronic Myeloid Leukemia And The Effect Of Tyrosine Kinase Inhibitors On Survival, A Quasi-Experimental StudyMehmet Özen1, Celalettin Üstün2, Bengi Öztürk3, Pervin Topçuoğlu1, Mutlu Arat4, Mehmet Gündüz1, Erden Atilla1, Gülşen Bolat1, Önder Arslan1, Taner Demirer1, Hamdi Akan1, Osman İlhan1, Meral Beksaç1, Günhan Gürman1, Muhit Özcan11Ankara University Faculty of Medicine, Department of Hematology and Bone Marrow Transplantation Unit, Ankara, Turkey
2University of Minnesota, Department of Medicine, Division of Hematology-Oncology and Transplantation, Minneapolis, USA
3Ankara University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Ankara, Turkey
4Sisli Florence Nightingale Hospital, Clinic of Hematology, İstanbul, Turkey
Objective: Tyrosine kinase inhibitors (TKIs) have changed the indications for allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (allo-HSCT) in chronic myeloid leukemia (CML). Therefore, we aimed to evaluate the effect of TKIs on allo-HSCT in CML.
Materials and Methods: In this quasi-experimental study, we compared patient, disease, and transplantation characteristics as well as allo-HSCT outcomes between the pre-TKI era (before 2002) and the post-TKI era (2002 and later) in patients with CML. A total of 193 allo- HSCTs were performed between 1989 and 2012.
Results: Patients in the post-TKI era had more advanced disease (>chronic phase 1) at the time of transplant and more frequently received reduced-intensity conditioning compared to patients in the pre-TKI era. Relapse/progression occurred more frequently in the year ≥2002 group than in the year <2002 group (48% vs. 32% at 5 years, p=0.01); however, overall survival (OS) was similar in these two groups (5-year survival was 50.8% vs. 59.5%, respectively; p=0.3). TKIs (with donor lymphocyte infusions or alone) for treatment of relapse after allo-HSCT were available in the post-TKI era and were associated with improved OS. While the rates of hematologic remission at 3 months after allo-HSCT were similar between TKI eras, patients having remission had better disease-free survival (DFS) [relative risk (RR): 0.15, confidence interval (CI) 95%: 0.09-0.24, p<0.001] and OS (RR: 0.14, CI 95%: 0.09-0.23, p<0.001). Male allo-HSCT recipients had worse DFS (RR: 1.7, CI 95%: 1.2-2.5, p=0.007) and OS (RR: 1.7, CI 95%: 1.1-2.6, p=0.02) than females.
Conclusion: TKIs are an effective option for the treatment of relapse after allo-HSCT in CML. Hematologic remission after allo-HSCT is also an important factor for survival in CML patients. Keywords: Chronic myeloid leukemia, Allogeneic transplantation, Tyrosine kinase inhibitors, Hematologic remission
Kronik Myeloit Lösemide Allojenik Nakil Ve Tirozin Kinaz İnhibitörlerinin Sağkalıma Etkisi, Bir Öncesi-Sonrası ÇalışmasıMehmet Özen1, Celalettin Üstün2, Bengi Öztürk3, Pervin Topçuoğlu1, Mutlu Arat4, Mehmet Gündüz1, Erden Atilla1, Gülşen Bolat1, Önder Arslan1, Taner Demirer1, Hamdi Akan1, Osman İlhan1, Meral Beksaç1, Günhan Gürman1, Muhit Özcan11Ankara University Faculty of Medicine, Department of Hematology and Bone Marrow Transplantation Unit, Ankara, Turkey
2University of Minnesota, Department of Medicine, Division of Hematology-Oncology and Transplantation, Minneapolis, USA
3Ankara University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Ankara, Turkey
4Sisli Florence Nightingale Hospital, Clinic of Hematology, İstanbul, Turkey
Amaç: Tirozin kinaz inhibitörleri (TKİ) kronik myeloid lösemide (KML) allojenik hematopoetik kök hücre nakli (AHKHN) endikasyonlarını değiştirdi. Bu nedenle de biz KML’de TKİ’nin AHKHN üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Bu öncesi-sonrası çalışmasında KML’li hastalarda TKİ öncesi dönem (yıl <2002) ve TKİ sonrası dönem (yıl ≥2002) arasında hasta, hastalık ve nakil karakteristikleri ile AHKHN sonuçlarını kıyasladık. Toplamda 193 AHKHN, 1989 ve 2012 arasında yapıldı.
Bulgular: TKİ sonrası dönemdeki hastalar, TKİ öncesi döneme göre nakil sırasında daha ileri hastalığa (kronik faz 1’den ileri) sahipti ve daha sık azaltılmış yoğunluklu hazırlık rejimi aldı. Relaps/progresyon ≥2002 grupta <2002 grubundan daha fazlaydı (5 yıllık %32’ye karşın %48; p=0,01); bununla birlikte toplam sağkalım (TS) bu iki grupta benzerdi (5-yıllık-sağkalım sırasıyla %50,8’e karşın %59,5; p=0,3). TKİ tedavisi (verici lenfosit infüzyonu ile birlikte veya tek başına) AHKHN sonrası relaps tedavisinde TKİ sonrası dönemde mevcuttu ve artmış TS ile ilişkiliydi. AHKHN sonrası 3. aydaki hematolojik remisyon oranları TKİ dönemleri arasında benzer iken; remisyonda olan hastalar daha iyi hastalıksız sağkalıma (HsS) [Göreceli risk (GR): 0,15; %95 güven aralığı (GA): 0,09-0,24; p<0,001] ve TS’ye sahipti (GR: 0,14; %95 GA: 0,09- 0,23; p<0,001). Erkek AHKHN alıcılarının HsS (GR: 1,7; %95 GA: 1,2- 2,5; p=0,007) ve TS’leri (GR: 1,7; %95 GA: 1,1-2,6; p=0,02) kadınlardan daha kötüydü.
Sonuç: TKİ, KML’de AHKHN sonrası relapsın tedavisinde etkin bir seçenektir. AHKHN sonrası hematolojik remisyon da KML hastalarında sağkalımda önemli bir faktördür. Anahtar Kelimeler: Kronik miyeloid lösemi, Allojenik transplantasyon, Tirozin kinaz inhibitörleri, Hematolojik remisyon
Mehmet Özen, Celalettin Üstün, Bengi Öztürk, Pervin Topçuoğlu, Mutlu Arat, Mehmet Gündüz, Erden Atilla, Gülşen Bolat, Önder Arslan, Taner Demirer, Hamdi Akan, Osman İlhan, Meral Beksaç, Günhan Gürman, Muhit Özcan. Allogeneic Transplantation In Chronic Myeloid Leukemia And The Effect Of Tyrosine Kinase Inhibitors On Survival, A Quasi-Experimental Study. Turk J Hematol. 2017; 34(1): 16-26
Corresponding Author: Muhit Özcan, Türkiye |
|